Wiele polskich legend słyszałam, lecz jedna zawsze była dla mnie ważna. To  legenda o Lechu, Czechu i Rusie, w której trzej bracie porzucając swój rodzinny dom, wyruszyli w bezkresny świat. Ci trzej bracia żyli w niewielkiej osadzie, w głębi ogromnej puszczy, którą opiekowało się tajemnicze bóstwo – Światowid.

Dawno temu liczne plemiona Słowian, wędrowały w poszukiwaniu najdogodniejszych miejsc na swoje siedziby, więc za radą kapłana trzej młodzi mężczyźni wyruszyli na wyprawę. Niektóre odmiany tej legendy głosiły, że bracia za radą kapłana wyruszyli na wyprawę w poszukiwaniu Światowida, gdyż w dzieciństwie przyśniły im się trzy konie, a kapłan wyjaśnił im, że każdy z nich otrzyma wierzchowa, gdy dorośnie, co się potwierdziło po paru latach. Gdy dotarli z darem do Światowida, dostali w nagrodę od niego mieszki z tajnym znakiem, Lech znalazł w nim białe pióro. Nad jeziorem, na tle czerwonego, zachodzącego słońca, ujrzeli szybującego, białego orła, a na ziemi białe pióro, takie samo jak w sakiewce od Światowida. Lech postanowił osiedlić się w tym miejscu. Wybudował gród, który nazwał Gnieznem od orlego gniazda, a herbem polski stał się ów orzeł, którego ujrzał. Gniezno stało się pierwszą stolicą polskich władców. Czech i Rus wyruszyli w dalszą wędrówkę i także znaleźli miejsca na swoje grody, Czech założył Czechy a Rus- Rosję. Lech stał się legendarnym protoplastą Polaków, założycielem Gniezna i twórcą państwa Polan.

grafika:https://www.klasa1bsp59.pl/img/obrazek77.jpg
tekst:https://community.livejournal.com/polonia_ru/4658.html