- Proszę się uspokoić. Pani córka ma bardzo silny organizm. Wyjdzie z tego. Obrażenia są poważne, ale wszystko idzie ku lepszemu. - Mirka usłyszała czyjś męski głos.
Otworzyła oczy i zobaczyła, że jej matka siedzi koło niej i płacze. Chciała poderwać się, ale bardzo zabolały ją żebra, zakręciło jej się w głowie i z jękiem opadła na poduszki.
- Mamo, gdzie ja jestem i co się ze mną stoło?
- Mirka, kochanie. Miałaś wypadek, potrącił cię samochód.
- A co mi jest?  - zapytała dziewczyna.
- Masz wstrząs mózgu, połamane żebra i lewą nogę, ale wszystko będzie dobrze. tak mówią lekarze.
- To dlaczego płaczesz?
Zapadła cisza. Mama Mirki nie odezwała sie od razu:
- Kiedy zadzwonili do mnie ze szpitala i powiedzieli co  się stało...od razu pomyślałam o najgorszym...Wiem, że nie byłam dla ciebie dobrą matką. Za mało czasu poświęcałam swojej małej Mireczce. Uświadomiłam sobie, że w jednej chwili mogłam cię stracić.
- Mamo, nie płacz. - Mirka pocieszała wysoką, szczupłą blondynkę, bardzo podobną do siebie.
- Ale to się zmieni. Wszystko bedzie od teraz inaczej. Zaczniemy spędzać ze soba więcej czasu, bedziesz mogła mi wszystko powiedzieć, a gdy tylko zechcesz, a ja bedę miała wolną chwilę zrobimy sobie babski wieczór.
- Dobrze mamo. jeżeli tylko możesz i chcesz, abyśmy były przyjaciółkami to ja będę szczęśliwsza i to o wiele. - Mirka również zaczeła płakać.
Wtedy do sali weszła Nina.
C.D.N.